วันเผาศพลูกชาย

ฉันจำได้ราวกับว่าเมื่อวานนี้เองที่ฉันได้อุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนเป็นครั้งแรก เขาเป็นเด็กที่น่ารักที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลยทีเดียว ด้วยดวงตาที่เปล่งประกายและรอยยิ้มที่สามารถทำให้หัวใจของฉันละลายได้

ฉันเฝ้าดูเขาเติบโตจากเด็กทารกที่ไร้เดียงสาไปเป็นเด็กหนุ่มที่ฉลาดและมีน้ำใจดี ฉันภูมิใจในตัวเขามาก ฉันภูมิใจในความสำเร็จของเขา ฉันภูมิใจในผู้ชายที่เขาเติบโตขึ้นมา

แต่แล้ววันหนึ่ง ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

ลูกชายของฉันป่วยเป็นโรคมะเร็ง มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันและรุนแรงราวกับพายุ ไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ เลย เขาจากไปอย่างรวดเร็วภายในเวลาเพียงไม่กี่เดือน

ฉันยังคงจำได้ถึงวันสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกัน ฉันจับมือเขาไว้ขณะที่เขาลืมตาขึ้นมา เขายิ้มให้ฉันด้วยรอยยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า "แม่ครับ หนูรักแม่ครับ"

เหล่านี้คือคำพูดสุดท้ายของเขา

วันนี้เราเผาศพลูกชายของฉัน ฉันยืนอยู่หน้าเตาเผาศพรู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบกำลังจะถล่มลงมา ฉันมองดูเปลวไฟที่ลุกโชนเผาร่างอันไร้วิญญาณของเขา

ขณะเดียวกันนั้น ฉันก็อดคิดไม่ได้ว่าชีวิตไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย ลูกชายของฉันควรจะยังมีชีวิตอยู่ เขาสมควรได้รับชีวิตที่ยาวนานและมีความสุข

แต่ไม่ว่าฉันจะโกรธหรือเศร้าเพียงใด สิ่งเหล่านี้ก็จะไม่นำลูกชายของฉันกลับคืนมาได้

ทั้งหมดที่ฉันทำได้คือหวงแหนความทรงจำที่ฉันมีเกี่ยวกับเขา และจดจำว่าเขาเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมเพียงใด

ลูกชายของฉันรักดนตรี ฉันจำได้ว่าเขามักจะเล่นกีตาร์ของเขาอย่างมีความสุข เขามีพรสวรรค์มาก

ฉันจำได้ว่าครั้งหนึ่ง เขาแต่งเพลงเกี่ยวกับฉัน มันเป็นเพลงที่สวยงามที่สุดที่ฉันเคยได้ยินมาเลยทีเดียว เนื้อเพลงบอกว่าฉันเป็นแม่ที่ดีที่สุดในโลก

ฉันคิดว่านั่นคือความจริง ฉันพยายามอย่างเต็มที่แล้วที่จะเป็นแม่ที่ดีที่สุดสำหรับเขา แต่มันก็ยังไม่เพียงพอ

ฉันหวังว่าลูกชายของฉันจะรู้ว่าฉันรักเขามาก ฉันหวังว่าเขาจะรู้ว่าเขาสำคัญกับฉันแค่ไหน ฉันหวังว่าเขาจะรู้ว่าฉันภูมิใจในตัวเขามากเพียงใด

ฉันรักคุณ ลูกชายของฉัน ฉันจะคิดถึงคุณตลอดไป